Tefsir Çalışmasının Mukaddime Duasından Bir Bölüm

Allah’ım! Yüce Mevlâm!

Sen “Rahmân”, Sen “Rahîm”sin; Sen Raûf, Sen Gâfûr, Sen Latîf, Sen Alîm’sin. Kişiyle kalbi arasına giren “Sen”sin. Kalpleri hâlden hâle dönüştüren “Sen”sin. Sen evvel, Sen âhir, Sen zâhir, Sen bâtınsın. İçimizi dışımızı, sinemizde neler sakladığımızı bilen Sen’sin. 

Bu mümin kulunun, sana güvenip sana sığınan bu aciz kulunun niyetini de en iyi bilen yine Sen’sin. Ben aklı ve idraki sınırlı bir kul olarak hem çok değerli, hem çok meşakkatli ve hem de mükellefiyeti çok ağır olan bu tefsir çalışmasının altına halis bir niyetle girdim; belki birçok ayetin tefsirinde yanlış şeyler söyleyebilirim, hatta haddimi aşan şeyler de yazmış olabilirim; ama bunların hiçbirini kasd-ı mahsusla yapmadığımı ve yapmayacağımı en iyi bilen elbette “Sen”sin. 

Her insanoğlu gibi ben de hata ve nisyanla malul bir beşerim. Hatalarım ve kusurlarımdan dolayı affını dilerim. Bu dünyaya yapayalnız gelmemizi ve buradan göçüp giderken de yapayalnız gitmemizi takdir eden Sen’sin. Bizim malikimiz, sahibimiz, velimiz, vekilimiz de Sen’sin. Sen Ğanî ben fakirim, Sen Kadîr ben âcizim. Engin rahmet ve merhametine sığınan bu âciz kulunu af ve merhametine gark etmeni istirham ederim; Sen’den merhamet ve şefkat dilerim.

Bizim mevlâmız Sen’sin. Senden başka sığınacak kapımız yok, bilirim. Beni dünyaya getiren, büyüten, yetiştiren ve senin kelamına hizmet etmem için adeta didinen anne ve babamı da hesap gününde “Sen”in huzuruna çıktıklarında mahcup etmemeni; bana, anne-babama, tüm mümin kardeşlerime ve hatta insanlığa hizmet için çalışmış ama bir şekilde hidayetle buluşamamış diğer bütün kullarına da af ve mağfiretinle muamele etmeni niyaz ederim.

Rabbim! Benim bu kusurlu küsurlu çalışmamı dergâh-ı izzetinde makbul ve sa’y-i meşkûr eyle; günahlarımı affeyle… Allâhümme’stur uyûbenâ, vağfir zünûbenâ, vahfez îmânenâ ve nevvir kulûbena ve tahhir annâ seyyiâtinâ… istecib duâenâ yâ rabbe’l-âlemîn.

Mustafa Öztürk - 13 Ağustos 2018